IBM و نیروی هوایی آمریکا قصد ساخت ابررایانه‌ای را دارند که دارای قدرت پردازشی معادل ۶۴ میلیون یاخته‌ی عصبی (نورون) انسان است.
ابررایانه‌های امروزی دارای توان پردازشی شگفت‌انگیزی هستند و در زمینه‌های مختلفی نظیر پیش‌بینی دقیق وضعیت آب و هوا و تجزیه و تحلیل اطلاعات مرتبط با تغییرات اقلیمی مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این وجود، ابرکامپیوتر‌ها هنوز هم صرفا به قدرت پردازشی بسیار بالای خود وابسته هستند. حال شرکت IBM با همکاری نیروی هوایی آمریکا قصد تغییر این مسئله را دارد. آن‌ها در تلاش هستند تا ابررایانه‌ای طراحی کنند که همانند مغز انسان رفتار می‌کند.
این رایانه جدید از یک آرایه‌ی ۶۴ تایی از پردازنده‌های نوروسایناپتیک (Neurosynaptic) ترونورث استفاده می‌کند. پردازنده‌های ترونورث به یکدیگر متصل هستند و عملکرد آن‌ها شبیه به یاخته‌های عصبی مغز انسان است. در این سیستم، هر هسته از شبکه پردازشی به‌طور هماهنگ با دیگر هسته‌ها و به‌صورت رویداد محور کار می‌کند. این امر بدین معنی است که این پردازنده‌ها بر خلاف پردازنده‌های رایج، نیازی به کلاک ندارند.
علاوه بر این، به‌واسطه‌ی ساختار گسترده‌ی این سیستم، حتی در صورت بروز خطا در یک هسته، بقیه سیستم به کار خود ادامه خواهد داد. این آرایه‌ی ۶۴ تایی قدرت پردازشی معادل ۶۴ میلیون یاخته عصبی (نورون) و ۱۶ میلیارد سیناپس دارد. باوجود چنین قدرت پردازشی، کل این آرایه تنها ۱۰ وات انرژی مصرف می‌کند.
مانند دیگر سیستم‌های عصبی، از این سیستم نیز در زمینه‌ی تشخیص الگوها و پردازش‌های حسی مورد استفاده قرار می‌گیرند. نیروی هوایی در نظر دارد با ترکیب پردازنده‌های ترونورث و توان پردازشی ابررایانه‌ها، داده‌های مختلف صوتی، تصویری و متنی را به علائم قابل پردازش توسط رایانه تبدیل کند.
این اولین مورد از به‌کارگیری پردازنده‌های ترونورث نیست. سال گذشته نیز سامسونگ با استفاده از این پردازنده‌ها در سسنسورهای داینامیک ویژن، موفق شده بود به توانایی تصویربرداری با نرخ ۲۰۰۰ فریم بر ثانیه دست یابد. نکته‌ی قابل توجه این است که توان مصرفی این سیستم تنها ۳۰۰ میلی‌وات بود.